Doğum Hikayem

İşte Zeynep'le benim hikayem :)

Şimdi bile klavyenin tuşlarına dokunurken bi heycanlandım. Düşünün ne kadar güzel bir duygu olduğunu... İlk hamile olduğumu öğrendiğimde şoke olmuştum. İnsan ne kadar istese de ya da hazırlasa da kendini bir şok geçiriyosunuz. İçimde şimdi bir canlı mı var diyosunuz. Çok garip bir duygu... Hiç unutmuyorum Pazar günüydü adetim 4 gün gecikmişti. Ne yapsak diye düşünürken hastanede kan testi yaptıralım dedik eşimle. Sonucu alırken doktor bize hayırlı olsun hamilesiniz dedi ve o anda kulaklarım uğuldamaya kalbim hızla atmaya başlamıştı. Etrafımızda tanımadığımız hastalar ve hasta yakınları bizi tebrik etmeye başladılar ama inanın hayal meyal hatırlıyorum o anları ve kocamın kocaman gülümsemesini hatırlıyorum sadece, sarıldığımızı hatırlıyorum...

Hamilelik sürecim çok güzel geçti. 20-22 kilo kadar aldım. (Son hafta tartılmadığım için aralık vermek daha iyi olur diye düşündüm.) Ama uzun boylu olduğumdan kilolar çok sırıtmıyodu sırf göbeğim şişti ;) Herşeyden de yedim. Hiçbir zaman çok abartmadım yemek yemeği ama kendimi kısıtlamadım da. Hamileliğimin keyfini sürücem diye başında da demiştim kendime ve öyle de yaptım. Hareketli bir hamileydim zaten doğuma 10 gün kala Eminönü'nde hastane kapı süsü arayışındaydım ve 1 hafta kala yaprak sarma dolma yaptım :) Zaten çalışıyordum da, 1.5 ay kala izne çıkmıştım. Yani anlayacağınız sorunsuz bi hamilelik geçirdim. Mutlu bir hamileydim :)

Doğumuma 3 gün kala karnımda hafif ama çok çok hafif ağrılar hissetmeye başladım. Ağrıları tarif etmem gerekirse de adet ağrısı gibi diyebilirim. Hiç unutmuyorum annem "doğum başladı Selen" demişti. Yok cannıımmmmm demiştim çünkü daha 1 hafta vardı doğuma :P ama al sana anne sözü dinlemek lazım işte :) Hemen doktoru aradık eşimle ertesi gün kontrole gittim her an olabilir dedi doktor ve 3 gün sonra sabah vakti eşim tam işe giderken bir anda suyum geldi. Begüm diye yakın bir arkadaşım var onunla telefonda konuşuyoduk hatta "Aaaaaa suyum geldi" dedim. Kızı bide siz düşünün :D Ailenin diğer fertlerine de o haber verdi öyle söyliim. Herkes panikti bir ben rahattım, bildiğiniz eşime ben duşa giriyorum dedim ve banyo yaptım :) ve hastaneye doğru yol aldık.

Her zaman normal doğum istedim sezeryanı asla istemedim ne yalan söyleyeyim. O anı yaşamak istedim. Bebeğimi kucağıma almak... Doktorum (Op. Dr.) Cihan Erdoğdu'da (Cankat Kadın Sağlığı Merkezi) bu konuda bana çok destek oldu onun hakkını hiçbir zaman ödeyemem. Tam 23 saat doğum yapmamı bekledi. Hem de hep yanımdaydı. Hastane odamızın yan odasında bekliyodu ve gelip gidiyodu. Suyum biraz erken gelmiş meğersem sancılarım geç başladı o yüzden. Başka doktor olsa beni hemen sezeryana alırdı ama O sağolsun bunu başarıcaz dedi hep, bana güç verdi... 23 saatin sonunda Epidural'le normal doğum yaptım. Doğumum 10 dakika sürdü o kadar hızlıydı :) canım hiç acımadı diyebilirim. Eşim de benimle birlikte doğumhaneye girdi ve çok destek oldu elimi bir kez bile bırakmadı... Hele o ilk an... Aman Allah'ım bir melek orda öyle duruyo. Kucağıma almak için sabırsızlanıyorum, ağlıyorum... Verdiler kucağıma Zeynep'imi dünyalar benim oldu. Gene olsa gene o 23 saat sancıyı çeker normal doğururum. Gene gene ve gene :)

Doğumdan sonra hemen ayaklandım tabii bebeğimi emzirmeye başladım. O emzirme bağı da çok ayrı bir duygu Allah herkese nasip etsin. Kilolarımı da 1 sene içersinde verdim öyle korkulacak birşey yok. Emzirdiğiniz sürece kilolar takır takır gidiyor. Sonra da siz dikkat ederseniz hiçbirşey kalmıyo.

Kuzum benim şimdi 33 aylık :) Bildiğiniz koca kız oldu, arkadaş artık bana. Alışverişler yapıyoruz, geziyoruz, eğleniyoruz. Oturup beraber animasyon cizgi film bile izliyoruz. Çünkü ben çok seviyorum :)))) 3 yaşına girsin beraber sinemaya gitmeyi iple çekiyorum.

Ağladığımda göz yaşımı silen güldüğümde benimle gülen bir melek o. Birbirimize çok düşkünüz...

İşte meleğimle benim hikayem bu. Herkese okuduğu için teşekkürler.

                                                                                                                                          Selen