Neyin zamanı mı?
Tabikide bezlere veda etme zamanı...
Zor olucaktı biliyorum ama ikimize de güvenmeliydim elbet birgün başarıcaktık :)
Dediğim gibi 2 yaşına girdiğimizin akabinde yaz geldi ve bize kayınvalidemin yazlığı, Bodrum yolları gözükmüştü. İşte bu benim için artıydı. Çünkü sıcaklarda bu işi halletmemiz daha kolay olucaktı. Sabahtan aksama kadar deniz kenarındayız zaten, e eve çıksak sadece bi bodyle duruyoruz. Anlayacağınız oturağımızı da yanımıza alıp düştük Bodrum yollarına.
Evet başlarda çok zorlandık kabul ediyorum. Zaten beklediğim birşeydi. Az çiş kaka temizlemedim değil. Hatta birgün oturup gerçekten ağladım hüngür hüngür :) Şimdi gülüyorum ama o zaman gerçekten çok sinirlerim bozulmuştu. Şöyle söyleyeyim bunu oturtmak için bütün yazı harcadık...
İlk bir ay oturttuk sayılır aslında çişimizi oturağa yapıyoduk sadece bazen kakayı söylemeyi unutuyoduk... Çiş daha kolay oldu bizim için çünkü on dakikada bir "çişin mi geldi annecim" diye sorarsanız belki ilkinde değil ikincisinde değil ama üçüncüsünde cevap veriyolar ve alışmaya başlıyolar fakat benim kızım kakayı söylemekten biraz çekiniyodu ve genellikle altımıza yapıyoduk. Etrafımdan duyduğum çocukların kakayı hep aynı zamanda yaptıklarıydı. O saatte oturağa oturtup kaka yapmasını beklersen çözersin diyolardı ama yok bizim kız bi gün sabah yapıyodu bi gün akşam yani hiç belli olmuyodu. Neyse onu da tam oturtucakken 9 aylık kuzenimiz Kaan'ımız geldi işler biraz karıştı. Çünkü benim cadı kızım kıskançlıktan artık ne yapacağını şaşırmış bir halde bütün yaramazlıklarını sergiliyodu ve biz tekrar başa döndük çiş kaka temizlemeye :)
Artık imdaaattt diye bağıracakken Bodrum'da iyi bir pedagog buldum ve ne yapacağımı ona danışmak için düştüm yollara. Pedagogum bunun çok normal olduğunu söyleyerek beni rahatlattı. Maalesef bu herkesin başına gelebilecek birşeymiş. Özellikle kalabalık bir ortamda bunu ondan beklemem çok yanlışmış. Bir kere kendi evinde değil çocuk, kalabalık bir insan topluluğu mevcut ve kıskanacağı minik bir dostu var... Bunları duyan ben tabikide "ben ne yapıyorum" dedim. Kadın haklıydı... Çok şey beklemiştim ondan. Biraz bu olayı askıya aldık üstüne gitmedik. Minik kuzenimiz gidince gözle görülür bir rahatlama oldu Zeyno'da. Evde de insan eksilince artı bi rahatlama geldi. Birden çiş kaka olayını halletmeye başladık. İyiyie doğru gidiyoduk ve artık yaz sonu bu işi tamamen halletmiş olduk. Eve dönünce, kendi alanında daha da rahatlayarak bir daha altına yapmayarak bugünlere geldik :)
Evet çok zor bir süreçti. Evet yıprandım. Ama sonucu görünce onun başardığını görünce birden herşey gitti aklımdan unuttum ve bitti :) Çünkü anneler bilir çok büyük zorluklarla yetişiyo çocuklarımız. Çok emek veriliyo... Ama sonuç iyi olunca biz anneler herşeyi unutuyoruz çünkü onları o kadar çok seviyoruz...
Onlar bizim herşeyimiz...
Selen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder