Kocam bu yazıyı okursa gözleri yaşaracak :)) (ceren)
Hepimiz biliriz, doğumdan sonra hormonlarında etkisiyle anneler lohusalık bunalımına girebiliyor.Yorgunluk , depresyon, emzirme ile birlikte kendini çekici hissetmeme gibi bir çok sonuçlar doğurabiliyor. Hep istediğimiz öncelikle babaların sonra diğer aile büyüklerinin anneye destek olarak bu dönemi en hafif zararla atlatması.
Bugün biraz babalara torpil geçelim ve doğum sonrasında babalar ne hissediyor ona bakalım.
Biz 9 ay boyunca karnımızda bebeği taşısak da bence anne olduğumuzu tam anlamıyla bebeğimizi kucağımıza aldığımızda hissediyoruz.Aramızdaki bağ,emzirmenin gücü, bebeğin anne kokusu isteği gibi etkenler anneliğe daha çabuk alışmamızı sağlıyor.Babaların ise bütün bu etkenlere sahip olamamaları dışında işe gittikleri için bebekle daha az vakit geçirmeleri bize göre baba olma hissini daha geç tatmalarına sebep oluyor.Bu dönemde bazı babaların biz anneler gibi farklı bunalımlar yaşadığını, çoğunun bu sorunları yansıtmamaya çalışarak hem anneye destek olup hemde kendi bunalımlarından kurtulmaya çalıştığını öğrendim.Peki neymiş bakalım babaların bu dertleri ? :)
* Öncelikle aileye yeni katılan bebek özellikle ilk bebekse çoğu babada maddi bir endişe oluyormuş.Bebeğinizin ilk dönemdeki temel ihtiyaçlarının yanı sıra onlara iyi bir gelecek sağlamak adına eğitim ve sosyal hayatlarının maliyetleri babaları oldukça düşündüren konulardanmış.
* Daha önce evdeki bayanın ilgi odağı olan babalar yeni bebek ile kendini yedek lastik gibi hissedebilirmiş.Kendini kenara itilmiş hissederek bu dönemde daha fazla arkadaşlarıyla vakit geçirme isteği bile doğabilirmiş.
* Daha önceki madde ile ilintili olarak evdeki ilişkilerin değişmesi babayı depresyona itebiliyormuş.Daha önce çeşitli ihityaçlarını evin bayanı ile karşılayan babalar, sürekli bebeğin ihtiyaçlarını karşılayan annelere zaman zaman hırçın davranabiliyormuş.
* Babalık hissini bizlere göre daha geç anlayabildikleri için çocuklu hayata bizim kadar çabuk alışamıyorlarmış.Sosyal hayatın,evin düzeninin bebeğe göre ayarlanmasına bizden daha geç alışıyorlarmış.Bu dönemdeki bocalamadan dolayı tabiki babalar bir ömür boyu bu şekilde gidecek diye bizden daha çok panikliyorlarmış.
Şimdi aranızdan ''amaaann bizim yaşadıklarımızın yanında bunlarda neymiş'' diyenler olduğuna eminim. Şahsen bazen ben bile aynı şekilde düşünüyorum :)). Ama bütün bunları dikkate alarak doğumdan sonra daha çabuk aile olabilmek için farklı şeyler yapabiliriz.
Öncelikle babanın çocuğa daha çabuk alışabilmesi için çok büyük olmasada bebeğin bakımı ile ufak sorumluluklar verebiliriz.Bebekle birlikte yatakları ayırmak yerine '' evde bir bebek var,uykusuz kalacaksak beraber kalalım ama biz bir aileyiz'' mesajını vermek için odaları ve yatakları ayırmamamız lazım.Birde tabi bebeğinizi 2-3 saatliğinede olsa büyüklerimize bırakıp babayla başbaşa vakit geçirelim.Böylece onlarında bunalımının biraz önüne geçmiş olabiliriz :)
Bu bilgilerin daha detaylı haline ''Bebeğinizin ilk yılında sizi neler bekler'' adlı kitaptan ulaşabilirsiniz
Ceren Köken.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder